A prostatite crónica é un proceso inflamatorio a longo prazo localizado nos tecidos da glándula prostática e que leva a unha violación da súa actividade funcional. Esta enfermidade é común entre os homes. Se non se trata, a inflamación secundaria doutros órganos do sistema xenitourinario pode ocorrer o desenvolvemento de disfunción eréctil e infertilidade. Neste artigo, analizamos a prostatite crónica nos homes en termos de síntomas e tratamento.
Cadro clínico na prostatite crónica
O síntoma principal da prostatite crónica é a dor constante. A síndrome da dor localízase na rexión perineal, inguinal e suprapúbica. Aumenta ao comezo e ao final da micción, no momento e despois da exaculación, con ausencia prolongada de relacións sexuais. A intensidade da dor é diferente para cada paciente individual. Algúns homes informan de molestias moderadas, mentres que outros informan de dor bastante severa.
Outro síntoma característico é o aumento das ganas de ouriñar. Un home enfermo indica que o desexo de ouriñar se fixo máis frecuente. Neste caso, o proceso de micción vai acompañado de dor. O paciente ten que facer un esforzo para comezar as expresións faciais. O fluxo de orina faise máis débil e intermitente, sempre hai unha sensación de baleirado incompleto da vexiga.
A inflamación crónica da próstata adoita asociarse cunha función sexual deteriorada. Os pacientes con esta enfermidade poden indicar erección débil, exaculación precoz, diminución da libido, ereccións nocturnas frecuentes, etc. Todo isto ten un efecto moi negativo sobre o estado mental dun home.
Durante o período de exacerbación, o cadro clínico complétase cunha violación da condición xeral. Tamén se poden presentar síntomas como debilidade e perda de rendemento, perda de apetito e un lixeiro aumento da temperatura corporal.
Principios de tratamento da prostatite crónica
En primeiro lugar, coa prostatite crónica prescríbense medicamentos antibacterianos, que se seleccionan segundo a sensibilidade do patóxeno. O curso da terapia antibiótica é de polo menos dúas semanas.
Pode deter a síndrome de dor coa axuda de medicamentos antiinflamatorios non esteroides. Restaurar a urodinámica axudará a tomar alfa-bloqueantes.
Nótese que calquera medicamento debe usarse só segundo o indicado por un médico.
Un dos principais puntos de tratamento para a inflamación crónica é a masaxe da próstata. Non obstante, está estrictamente contraindicado en procesos inflamatorios agudos.
Ademais, varios métodos fisioterapéuticos como a magnetoterapia ou a electroforese demostraron a súa valía no tratamento da prostatite crónica.
Se xurdiron complicacións, pódese tomar unha decisión sobre a cuestión dunha intervención cirúrxica, por exemplo unha resección transuretral da próstata.